People are often unreasonable, illogical, and self centred;
Forgive them anyway
If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives;
Be kind anyway
If you are successful, you will win some false friends, and some true enemies;
Succeed anyway
If you are honest and frank, people may cheat you;
Be honest and frank anyway
What you spend years building, someone could destroy overnight;
Build anyway
If you find serenity and happiness, they may be jealous;
Be happy anyway
The good you do today, people will often forget tomorrow;
Do good anyway
Give the world the best you have, it may never be enough;
Give the world the best you've got anyway
You see, in the final analysis, it is between you and your god;
It was never between you and them anyway
Mother Tresa
Monday, July 7, 2008
Do it anyway :)
Sunday, June 15, 2008
ထာ၀ရ အေဖာ္မြန္
ေလာကဓံရယ္
ဘယ္သူကမ်ား မာယာေတြ
ဖန္ဆင္းေပးခဲ့ပါရဲ့
ဟန္ေဆာင္မႈအလ်ဥ္းမရွိ
ရိုးသားျခင္းအတိဖုန္းႏႊမ္းခဲ့တဲ့
ငါ႔မ်က္၀န္းေတြေတာင္
မုသားေတြနဲ႔ျပည့္ႏွပ္လို႔...
တည္ၿမဲျခင္းမရွိတဲ့
ေလာကနိယာမေတြၾကား
ငါရွင္သန္ပါမ်ားေတာ့လည္း
ဘယ္ေလာက္ဆံုး႐ံႈးပါေစ
ငါ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ၿပံဳးေနတက္ခဲ့ၿပီ...
ဘ၀နဲ႔ခ်စ္ျခင္း
လြန္ဆဲြခ်ိန္တိုင္း
ေၾကမြခဲ့တဲ့ငါ႔ႏွလံုးသားကိုလဲ
ငါကိုယ္တိုင္ေျမၿမဳပ္လို႔
တစ္ဖန္ျပန္အသက္သြင္းဖို႔
မႀကိဳးစားေတာ့ပါဘူး...
စိတ္ကူးနဲ႔လက္ေတြ႕
ေ၀းကြားလြန္းလွတဲ့ ငါ႔ကမာၻထဲ
ေလာကဓံရယ္...
အတိတ္ေတြကိုအံတု
အနာဂတ္ဆိုတဲ့အရာကိုစိန္ေခၚရဲတဲ့
လက္ရွိပစၥဳပန္ကိုသာ
တစ္ခုတည္းေသာ အေဖာ္မြန္ေကာင္းအျဖစ္
ထာ၀ရႏွင္းအပ္ေပးပါ...
ခ်မ္းခ်မ္း
Thursday, April 17, 2008
ျမန္မာ့တို႔၏ခ်စ္စရာ့ရိုးရာ (သို႔) သႀကၤန္
ေႏြဦးခ်ိန္ခါ
တစ္ေၾကာ့ျပန္ကာ
ေရာက္လာေလေတာ့
ရြက္ေဟာင္းေၾကြလို႔
ရြက္သစ္ေ၀ဆာ
ဤတန္ခူးသည္သာ
ျမန္မာတို႔၏ခ်စ္စရာ့အခ်ိန္အခါ...။
ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔
ႏွစ္သစ္ႀကိဳဆို
ဦးဦးကိုကို
ေဒၚေဒၚမမ
ကေလးပါမက်န္
အကုန္ေပ်ာ္ၾက
ဤသႀကၤန္ကား
ျမန္မာတို႔၏ အႏိႈင္းမဲ့အလွ...။
၀မ္းသာပီတိ
ဂြမ္းဆီထိႏွယ္
ရဲရဲ၀င့္၀င့္
ပြင့္လာကုန္သည့္
ေရႊ၀ါေရာင္သန္း
ဤပိေတာက္ပန္းလဲ
ငါတို႔ႏွင့္အတူ
ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ
ဤအတာပဲြ...။
ဤတန္ခူး
ဤပိေတာက္
ဤအတာရယ္
သံုးေရာင္စီျခယ္
လွႏိုင္ပါေပ့
လွပါေပ့
ျမန္မာတို႔၏ဓေလ့...။
ညစ္ေထးဤစိတ္
အတာေရျဖင့္
ေဆးေၾကာစင္ၾကယ္
သတၱ၀ါအမ်ား
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး
ခ်မ္းသာစြာျဖင့္
မဂၤလာအေပါင္းခေညာင္းေစေသာ
ႏွစ္သစ္ကိုသာပိုင္ဆိုင္ေစေၾကာင္း
ဤေနရာမွဆုမြန္ေကာင္း
ေတာင္းဆုေျခြပါ၏...။
မွတ္ခ်က္။ ။ သထံုအရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ) ဆရာေတာ္၏ ျမစိမ္းေက်ာင္းတိုက္၌ သႀကၤန္တြင္းတရားစခန္း၀င္စဥ္ ေရးခဲ့ေသာကဗ်ာေလးျဖစ္ပါသည္။
Wednesday, March 19, 2008
အေပအေတ ကေလကေခ်ေန႔မ်ား မွ ႐ုန္းထြက္ျခင္း
မိုးလင္းၿပီဆို အလုပ္သြားၿပီ ဒါကလည္း လူၾကားေကာင္း႐ံုပါ။ အလုပ္မွာက အင္တနက္ရတယ္ေလ၊ အဲဒီေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ေပါ့၊ စိတ္ႀကိဳက္ဆိုလို႔ အင္တာနက္ေပၚမွာ စာအုပ္ေတြ ဖက္၊ ေလ့လာစရာရွိတာေတြ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာ ေနတယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ GTalk ေလး၀င္လိုက္၊ blog ေလးလုပ္ လိုက္နဲ႔ေလ။ အဲ အတန္းတက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေတာ့ အေျပးအလႊား အတန္းသြားတက္တာေပါ့၊ ဒါလဲ အထင္ႀကီး စရာ မရွိပါဘူး။ ဆရာသင္သမွ် လိုက္မွတ္၊ ဆရာေမးရင္ သိသလိုလို မသိသလိုလိုနဲ႔ ေလွ်ာက္ေျဖလိုက္၊ အတန္း ၿပီးရင္ေရာ အေရးပါတာဘာလုပ္လဲလို႔ေမးၾကည့္၊ ကြ်န္မခ်မ္းခ်မ္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ပါ တယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ ကြ်န္မအေလလိုက္ၿပီး ကေလကေခ် လုပ္ေနတာ၊ အေရးမပါတဲ့ဟာေတြကို အရာေပးပါမ်ားေန ၿပီ။
စိတ္႐ႈပ္တာပါလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာေတြကို ဆင္ေျခတရားကင္းမဲ့စြာ လုပ္ေနတဲ့ရက္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။ စိတ္႐ႈပ္လို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတယ္။ လုပ္လိုက္လို႔ ပိုစိတ္႐ႈပ္ရ တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဒီသံသရာထဲ ကြ်န္မလည္ေနတယ္။
70-300 ေျဖရမယ္။ BCIS စာေမးပဲြက ဇြန္၁ရက္ေန႔ အဲဒီအတြက္စာေတြလဲမရေသးဘူး၊ ကြ်န္မအခုတစ္ေလာ အေလေတာ္ေတာ္လိုက္ေနပါတယ္။ လုပ္လက္စ Project ကလည္း မၿပီးဆံုးႏိုင္ေသးဘူး။ ဒီၾကားထဲ ဒီဇင္ဘာမွာ တင္ရမယ့္ Project အတြက္ Proposal တင္ရေတာ့မယ္။ ဟင္ၾကည့္စမ္း ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အလုပ္ေတြ ရွိေနတာ ေတာင္ အေလလိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြ ကြ်န္မမွာေတာ္ေတာ္ေပါေနတယ္။ ေသခ်ာတယ္၊ ဒီအတိုင္းသာဆက္သြားရင္ Doggy ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ကိုယ္ သံုးသပ္ မိတယ္ မထင္ပါနဲ႔။ BCIS က သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းလွန္းဆက္ၿပီး၊ ခ်မ္းခ်မ္းေရ Proposal ကဘယ္လို၊ စာေမးပဲြက ဘယ္ေတာ့ဆိုၿပီး ေျပာခါမွ ကြ်န္မ အေပအေတ ျဖစ္ေနမွန္း သံုးသပ္မိတာပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မေတာင္းပန္ခ်င္တာ Post အသစ္ေတြ ခဏ ခဏ တင္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ လာလည္ ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဂ႐ုမစိုက္သလို ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ Blog ႐ိုးကိုးေပါက္လည္း သြားႏိုင္ ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဇြန္စာေမးပဲြ ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ကြ်န္မ blog ကိုျပန္ဂ႐ုစိုက္မွာမို႔ လစ္ဟင္းသြားခဲ့တာေလး မ်ား ရွိရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ လို႔....
chanchan <3
Saturday, March 15, 2008
အိပ္မက္မ်ား၏ေစလိုရာ အပိုင္း(၁)
မ်က္လံုးေတြဖ်က္ခနဲပြင့္လာတယ္။ အိမ္မက္ေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာတာလားလို႔ ကိုယ့္ဘာသာကို ျပန္ေမး ၾကည့္တယ္။ ဘာေတြမက္လိုက္မွန္းေတာင္မသိလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံ ကိုျပန္ၾကားေနရတုန္းပဲ.နာရီ၁ခ်က္ထိုးသံၾကား လိုက္ရတယ္။ ၾကားေနက် ဆိုေပမယ့္ ဒီညအတြက္ေတာ့ အရမ္း ေျခာက္ျခား ေနသလိုပဲ။ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ ေရတြက္ရင္း အိပ္လို႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ သြားၿပီျပန္အိပ္လို႔ မရ ေတာ့ဘူး။ ညေနစာလည္း မစားထားေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာဟာေနသလိုပဲ။ စားခ်င္စိတ္ကေတာ့ မရွိဘူး။ ေရတစ္ခြက္ ထေသာက္ လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးေတြအိမ္အျပင္ဘက္ လသာေဆာင္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ၾကည့္စမ္းလသာေန တာပဲ။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လသာတာကို ကြ်န္မအရမ္း ႏွစ္သက္မိတယ္။ လမင္းႀကီးရဲ့အလင္းေရာင္ ေၾကာင့္ ညဘက္မွာ ျမင္ေနရတဲ့ အရာေတြကို ၾကည့္ရတာ။ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ဘာကိုၾကည္ႏူးမွန္းမသိ ၾကည္ႏူးမိ တယ္။ လသာရင္ၾကည္ႏူးတက္တဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မ ေျခလွမ္းေတြ လသာေဆာင္ဘက္ဦးတည္သြားတယ္။
လန္႔ႏိုးလာ ကတည္းက ဘာကိုေၾကာက္မွန္းမသိကြ်န္မေၾကာက္လန္႔ေနတာ ခု ခ်ိန္ထိပဲ။ လွန္းထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္က လက္ယက္လွန္းေခၚ ေနသ လိုပဲ။ အဆင္မေျပ ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ကိစၥေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္မအေတြးထဲ ေရာက္လာတဲ့အခါ ကြ်န္မ ေခါင္းေတြ အရမ္း႐ႈပ္လာတယ္။ အဲေလာက္ထိ စိတ္႐ႈပ္မႈကို ကြ်န္မခံႏိုင္ေရ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြ်န္မလုပ္သမွ် အရာ အားလံုးဟာ အလႊဲလႊဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ႐ႈပ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြကိုေသခ်ာရွင္းေအာင္ ျပန္သံုးသပ္ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့၊ေအာ္..ငါဟာငါ့အိပ္မက္ေတြကို သစၥာေဖာက္မိေနၿပီဆိုတဲ့အေျဖ ကိုရခဲ့တဲ့။ ဒီအိပ္မက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္မရွင္သန္ေနၿပီးခုလည္းကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ဒီအိပ္မက္ေတြကို သတ္မိေနၿပီ။ ဟင့္အင္းကြ်န္မအတြက္ ကြ်န္မ အိပ္မက္ေတြကသာ အေရးႀကီးဆံုးပါ။ ဘာမွသံုးစားလို႔မရတဲ့ ဒီႏွလံုးသား တစ္စံုေၾကာင့္ ကြ်န္မအိပ္မက္ေတြကို ကြ်န္မသစၥာ မေဖာက္ခ်င္ဘူး။ ဒါဆို သူ႔ကိုေရာ ကြ်န္မဆံုး႐ံႈးခံႏိုင္ရဲ့လား။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မဆံုး႐ံႈးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဟင္ ဒါဆိုကြ်န္မအိပ္မက္ေတြကိုေရာ။ ဟာဘာေတြလည္းသူနဲ႔အိပ္မက္ အိပ္မက္နဲ႔သူ။ ကြ်န္မစိတ္႐ႈပ္လာၿပီ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကြ်န္မအတၱေတြေၾကာင့္ သူနဲ႔ကြ်န္မ ေ၀းရေတာ့မယ္။
ကြ်န္မလိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကြ်န္မေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ခဲ့တဲ့သူ။ ကြ်န္မ အထီးက်န္ခ်ိန္တိုင္း ကြ်န္မအတြက္အၿမဲတမ္း ရွိေနခဲ့တဲ့သူ။ ကြ်န္မ ကသာသူလိုအပ္ခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ သူ႔အနား ရွိမေနခဲ့တဲ့သူ။ ဂ႐ုစိုက္မႈဆိုတာ သူသာကြ်န္မ ကိုေပးခဲ့တဲ့အရာျဖစ္ၿပီး။ ကြ်န္မဘက္က လံုး၀မေပးႏိုင္ ခဲ့တဲ့အရာ ပါ။ ခုလည္း ကြ်န္မအတၱေတြကို ေ႐ွ႔တန္းတင္ၿပီး သူနဲ႔ေ၀းရဖို႔ကို ႀကံစည္ ေနျပန္ၿပီ။
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄နာရီ ထိုးခံနီးေနၿပီ။ မနက္အလုပ္သြားရဦးမယ္ေလ။ ေန႔သစ္တစ္ခုကို ျဇတ္သန္းႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္မအိပ္စက္အနား ယူရေတာ့မယ္။ အိပ္ေရးပ်က္တာ၊ စိတ္ေတြ႐ႈပ္တာတာပဲ အဖတ္တင္သြားတယ္။ တိက်တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုမခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ခုလည္းမနက္အလုပ္ရွိလို႔အိပ္ရေတာ့မယ္။ သူ႔အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္ ေတာင္ အခ်ိန္ေတြကန္႔သတ္ထားသလို ၾကာၾကာေတာင္ စဥ္းစားပိုင္ခြင့္ မရွိတဲ့ ကြ်န္မ။ မ်က္စိေတြမွိတ္လိုက္ ေတာ့တယ္။ အိပ္လို႔မရလည္းအိပ္ရေတာ့မွာပဲ။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ျမင္လာတယ္။ ကြ်န္မအတၱေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မဆံုးျဖတ္ ခ်က္ခ်မိရင္ သူနဲ႔ကြ်န္မေ၀းရေတာ့မယ္။ သူနဲ႔မေ၀းႏိုင္ရင္လည္း ကြ်န္မအိပ္မက္ေတြကို ကြ်န္မ သတ္မိသလို ျဖစ္ေတာ့မယ္။ တိက်တဲ့ အေျဖတစ္ခုရမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ အိပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္။
မနက္ျဖန္ ထံုးစံအတိုင္း ခ်စ္လားလို႔သူေမးလာရင္လည္း မခ်စ္ဘူးလို႔လည္း မျငင္းရက္ ခ်စ္တယ္လို႔လည္း ၀င္မခံ ရဲေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကြ်န္မဘက္ကလည္း ျပန္ေျဖရေတာ့မယ္ ‘‘လဲေသလိုက္’’ လို႔......
ခ်မ္းခ်မ္း
Thursday, March 13, 2008
မာသာထရီဆာ၏မိန္႔ခြန္း အပိုင္း(၃)
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနရတာဟာ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေနၾကတဲ့ ျပႆနာပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ခုလို ပဋိသေႏၶ တားဆီးေနၾကတာဟာ စစ္ပဲြတစ္ခုကိုတိုက္ရိုက္ဆင္ႏဲႊၿပီး မိခင္ ေတြကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္သားသမီးငယ္ေတြကို တိုက္႐ိုက္သတ္ျဖတ္ အေသသတ္ေနၾကလို႔ပါပဲ။ မိခင္တစ္ေယာက္ဟာ မိမိရဲ့ရင္ေသြးငယ္ကို ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ကြ်န္မကေတာ့ အဲဒီမိခင္ကို ေမ့ပ်ာက္ လို႔ မရပါဘူး။....
ဒါေၾကာင့္ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ေမတၱာတရားကို အႀကီးမားဆံုးနဲ႔ ေၾကာက္စရာေကာင္းဆံုး ဖ်က္ဆီးေနတာဟာ ပဋိသေႏၶတားဆီးေရးဆိုတဲ့ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေရးပါပဲ။ အခု ဒီမွာႀကြေရာက္လာၾကတဲ့ သူေတြအားလံုးဟာ ကြ်န္မတို ့ မိဘမ်ားရဲ့ လိုလားခ်စ္ခင္တဲ့ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ ဒီကိုေရာက္ရွိလာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ မိဘေတြက ေမတၱာမထား၊ မလိုလားၾကဘူးဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီေနရာကို ေရာက္လာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ကြ်န္မတို႔ဟာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ ရင္ေသြးကေလးငယ္မ်ားကို ျမတ္ႏိုးၾကပါတယ္၊ ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။ အိႏိၵယ၊ အာဖရိက စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ေျမာက္ျမားလွတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ အာဟာရမျပည့္၀မႈ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈစတဲ့ဒဏ္ ေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ကေလးငယ္မ်ားဟာ သူတို႔မိခင္မ်ားရဲ့ မလိုလားမႈ၊ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးမႈမ်ားေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ပဋိသေႏၶ တားဆီးေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အႀကီးက်ယ္ဆံုး ဖ်က္ဆီးေနသူ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မိခင္တစ္ေယာက္ဟာ သူမရဲ့ ရင္ေသြးငယ္ကို ဖ်က္ဆီးသတ္ျဖတ္ ႏိုင္ခြင့္ ရွိေနခဲ့ရင္ ဘာမ်ားက်န္ဦးေတာ့မွာလဲ။ ကြ်န္မဟာ သင့္ကို သတ္ပစ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသလို သင္ဟာလည္း ကြ်န္မကို သတ္ပစ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေနပါၿပီ။ ဒီၾကားထဲမွာ တျခားအေၾကာင္းျပစရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။
No Name
She doesn't love him
She's playing a part
She's telling you what you want to hear
But she will break your heart
She's not the person she wants to be
She knows she's making a mistake
She might look happy
But every smile she fakes
She doesn't want to hurt you
But she's got too much to lose
She's got nowhere to go
She's alone, she's confused
She's running from something
Something she can't explain
So she keeps on pretending
She keeps playing her game
But at some point she will tell you
At some point she'll go
And while I know she hurt you
She hurt herself too, more than you'll ever know.
Monday, March 3, 2008
မာသာထရီဆာ၏မိန္႔ခြန္း (၂)
မာသာထရီဆာ၏မိန္႔ခြန္း (၁) မွ အဆက္...
လူတစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ေမတၱာအတြက္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး ေနတယ္ဆိုရင္ ဒီငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈဟာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ ဆင္းရဲသား ေတြအတြက္လည္း ျဖစ္ရပါမယ္။ ကြ်န္မတို႔ဟာဒီလို ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈကို ေတြ႕ေအာင္ရွာၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဒီငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးမႈဟာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ အိမ္ေဂဟာအတြင္းမွာလည္း ရွိေနပါလိမ့္မယ္။
ကြ်န္မဟာအခြင့္အေရး တစ္ခုကိုဘယ္ေတာ့မွ လက္လြတ္မခံပါဘူး။ တစ္ခါကကြ်န္မ အိမ္တစ္အိမ္ကို အလည္အပတ္ေရာက္ရွိသြားခဲ့ ့ပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ သက္ႀကီး ရြယ္အိုမိဘမ်ားနဲ႔ သားသမီးေတြ အစံုအညီရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔အားလံုးဟာအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့သာ ေနထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီကို ကြ်န္မေရာက္သြားတဲ့အခါမ်ာသူတို႔ အိမ္မွာ အစစအရာရာ ျပည့္စံုေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီ အရာ၀တၳဳေတြဟာ အင္မတန္လွပၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အားလံုးဟာ တံခါ္း၀ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါ တယ္။ သူတို႔အားလံုးရဲ့မ်က္ႏ်ာေတြဟာ ၿပံဳးမေနၾကပါဘူး။ ဒါနဲ႔ကြ်န္မကအတူပါလာတဲ့ သီလရွင္ကေလးကိုေမး လိုက္မိတယ္။ ဒါဟာဘယ္လိုေၾကာင့္လဲလို ေမးမိတာပါ။ အစစအရာရာ ျပည့္စံုႀကြယ္၀ေနၾကတဲ့ ဒီအိမ္ကအိမ္သူအိမ္သားေတြဟာ ဘာ့ေၾကာင့္တံခါး၀ကို ၾကည့္ေနၾကတာလဲ၊ သူတို႔မ်က္ႏ်ာေတြဟာဘာ့ေၾကာင့္ ၿပံဳးမေနၾကတာလဲလို႔ ကြ်န္မက ေမးၾကည့္မိပါတယ္။
ကြ်န္မဟာ လူေတြရဲ့ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို မၾကာခဏျမင္ဖူး ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ ရဖူးပါတယ္။ ကြ်န္မကဒီလိုေျပာၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့အတူပါလာတဲ့ သီလရွင္ကေလးက ‘‘ ဒီလိုျဖစ္ေန တာဟာ ေန႔တိုင္းလိုပါပဲ၊ သူတို႔စိတ္ထဲမွာသူတို႔ရဲ့ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ဒီအိမ္ကိုအလည္ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေန တယ္။ သူတို႔ဟာ အဲဒီ သားသမီးေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတဲ့ အတြက္သူတို႔တစ္ေတြ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကမယ္ဆိုတာကိုစိတ္မခ်မ္း မသာျဖစ္ေနၾကပါတယ္ ’’ လို႔ သီလရွင္ကေလးကျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒါကိုစဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ေမတၱာတရားဟာဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳး အေပၚမွာ တည္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈဟာ ကြ်န္မတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေမတၱာတရားဟာ ခန္းေျခာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္သူအိမ္သားေတြထဲမွာ ဒီလို အိမ္သားမ်ိဳးရွိေနတတ္ပါတယ္။ သူဟာအထီး က်န္ဆန္ေနၿပီး မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတတ္ပါ တယ္။ သူဟာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနတတ္ၿပီး ဒီအျဖစ္မ်ိဳးဟာ လူတိုင္းအတြက္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ႀကံဳေတြ႕ေနပါတယ္။
အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ခုေခတ္လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မူယစ္ေဆး၀ါးသံုးစဲြေနၾကတယ္ဆိုတာ သိရလို႔ကြ်န္မတအံ့တၾသျဖစ္မိပါ တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရသလဲလို႔ ကြ်န္မ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ရတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ကြ်န္မေတြ႕ရတဲ့အေျဖကေတာ့ ‘‘ သူတို႔မိသားစုေတြကသူတို႔ကိုလက္မခံၾကလို႔ ’’ ပါပဲ။ အေဖ နဲ႔အေမေတြမွာ အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းၿပီး သူတို႔ကို ဂရုစိုက္ဖို႔အခ်ိန္ မရၾကပါဘူး။ ငယ္ရြယ္တဲ့ မိဘႏွစ္ပါး ျဖစ္သူေတြဟာဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေအာင္ မအားမလပ္ၾကလို႔ သူတို႔ကေလးေတြဟာ လမ္းေတြေပၚ ေရာက္ၿပီး မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔ဟာ အခု ေမတၱာပြားမ်ားၾကဖို႔ ေျပာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကြ်န္မ ေျပာခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ေမတၱာတရားကိုပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြပါပဲ။
ဆက္ရန္ရွိသည္.....
Sunday, March 2, 2008
မာသာထရီဆာ၏မိန္႔ခြန္း (၁)
၁၉၇၉ခု ဒီဇင္ဘာ ၁၀ရက္ေန႔ ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံေအာ့စလိုၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့သည့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုခ်ီးျမွင့္သည့္ အခန္းအနားတြင္ဆုခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံရသူ မာသာထရီဆာကိုယ္တိုင္ ပရိသတ္အား ေျပာၾကားခဲ့သည့္မိန္႔ခြန္းျဖစ္သည္။ မာသာထရီဆာ၏မိန္႔ခြန္းမွာ အလြန္ရွည္လ်ားေသာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးႏွင့္ပက္သက္ေသာတစ္ခ်ိဳ႕ အေၾကာင္း အရာ မ်ားကို ကြ်န္မခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါသည္။
ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔တစ္ေတြ အခုလိုစုရံုးေရာက္ရွိလာခြင့္ ရွိခဲ့ၾကတာဟာ ဘုရားသခင္ရဲ့ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့အခု ခ်ီးျမွင့္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုလက္ေဆာင္ဟာကြ်န္မတို႔အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူေနထိုင္ၾကဖို႔ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္ဆိုတာျပန္ေျပာင္းသတိေပးလိုက္တဲ့ အတြက္ပါပဲ၊ ၿပီးေတာ့ေယရႈသခင္ဟာ ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္ ဒီေကာင္းျမတ္တဲ့သတင္းကို ေဆာင္ယူလာတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေတာ္ မူေပမယ့္မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မ်ားနဲ႔ ကင္းေ၀းတာက လဲြလို႔ ကြ်န္မတို႔နဲ႔ထပ္တူထပ္မွ် လူသားတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာေကာင္းျမတ္တဲ့ မဂၤလာသတင္းမ်ားကိုကြ်န္မတို႔အတြက္ေဆာင္ၾကဥ္းလာ တယ္ဆိုတာ အလြန္တရာ ရွင္းလင္းစြာဖြင့္ဟမိန္႔ၾကားခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီသတင္းဟာ စိတ္ရင္းသေဘာထား ေကာင္းမြန္သူမ်ား အားလံုးအတြက္ ႏွလံုးစိတ္၀မ္းခ်မ္းေျမ႕ေစၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ႏွလံုးသားကို ေပးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာကမာၻ ေလာကႀကီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့သားေတာ္ကိုပင္ ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာကြ်န္မတို႔အားလံုးကို တစ္ေယာက္မက်န္ ေမတၱာပြားခဲ့သလို ကြ်န္မ တို႔ အခ်င္းခ်င္းလဲအျပန္အလွန္ ေမတၱာ ထားၾကဖို႔ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
"ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဘုရားသခင္းကို ေမတၱာထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္နီးနားခ်င္းကိုေတာ့ ေမတၱာမထားႏိုင္ပါဘူး" လို႔ ေျပာၾကားရံုနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ဟာမလံုေလာက္မျပည့္စံု ပါ ဘူူး။ တစ္ခါက သူေတာ္စင္စိန္႔လြန္ မိန္႔ၾကားခဲ့သလို သင္ဟာဘုရားသခင္ကို ေမတၱာထားႏိုင္ၿပီးအိမ္နီးနားခ်င္းကိုေတာ့ ေမတၱာမထားႏိုင္ဘူး လို႔ေျပာလာခဲ့ရင္သင္ဟာ လူလိမ္လူညာတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ သင္ကိုယ္တိုင္ မျမင္ရတဲ့ ဘုရားသခင္ကိုေတာ့ ေမတၱာထားႏိုင္ၿပီး သင္ကိုယ္တိုင္ ျမင္ရ၊ သင္ကိုယ္တိုင္ ဆက္ဆံထိ ေတြ႔ေနရတဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္းကို ဘာေၾကာင့္ ေမတၱာမထားႏိုင္ရတာလဲ။
ဆက္ရန္ရွိသည္...
Friday, February 29, 2008
မီးေဘးေၾကာင့္အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ေနသူမ်ားအတြက္
လိႈင္သာယာ စက္မႈဇံု အမွတ္ (၄) အနီးရွိ ေရအုတ္ကန္ရြာတြင္ မီးေလာင္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ အိမ္ေျခ ၂ဝဝ ေက်ာ္ ပ်က္စီးၿပီး လူဦးေရ ၃ ေထာင္ခန္႔ အိုးအိမ္မဲ့ ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။ထို႔သို႔ေသာဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကိုကြ်န္မတို႔
တက္ႏိုင္သည့္ဘက္မွကူညီႏိုင္ရန္စီစဥ္ထားပါသည္။
၂ရက္၃လ၂၀၀၈ခုႏွစ္လာမည့္တနဂၤေႏြေန႔ညေန၃နာရီအခ်ိန္မွစၿပီးဒုကၡသည္မ်ားအားထမင္းထုပ္၊အကၤ်ီ၊အလွဴေငြအစရွိသည့္အရာမ်ား
လွဴဒန္းသြားမည္ျဖစ္ပါသျဖင့္လွဴဒန္းခ်င္လိုေသာဆႏၵရွိသူမ်ားေအာက္ပါဖုန္းနံပါတ္မ်ားအားဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္..
လင္းကို-၀၉၅၁၃၃၂၆၉
မဇာ-၀၉၂၂၈၅၇၂
ကိုေနလင္းေအာင္-၀၉၅၁၆၁၇၁၉
ခ်မ္းေျမ႕-၀၉၅၁၆၂၃၆၅
To the world you might be one person,but to one person you might be the world..............
Wednesday, February 27, 2008
ေျပပါေစ...
နင္နဲ႔ငါ....ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စလဲမရွိ
နင္နဲ႔ငါ....အတိတ္ကဇာတ္လမ္းေဟာင္းလဲမရွိ
နင္နဲ႔ငါ....ဘ၀အဆက္ဆက္မေျပႏိုင္တဲ့အၿငိဳးအေတးလဲမရွိ
စကားသံေတြနဲ႔ခင္တြယ္မႈအသစ္မွာ
ယစ္မူးေပွ်ာ္ရႊင္မိတာ..နာရီေတာင္မသိ
အထင္တႀကီးမာနသံေတြနဲ႔..
ရက္စက္ေရွာင္ပုန္းတဲ့ရက္
မခ်ိအၿပံဳးနာက်င္မႈအျပည့္
နင့္ကိုေမ့ဘို႔စိတ္ကူးဖူးတယ္..
လက္၀ဲသုႏၵရ ရတုေရးေလွ်ာက္
မ်က္မာန္ေပ်ာက္ေစခဲ့
မျမကေလးလည္းသီကံုးဆိုဖဲြ႕
မင္းကေနာင္စိတ္ကိုၫႈိ႔ယူခဲ့
ေလွာင္ၿပံဳးေတာ့မၿပံဳးလိုက္ပါနဲ႔
ေျပာင္းလဲခ်င္သူအတြက္
ေသရာပါအရံႈးန႔ဲ
အယူခံ၀င္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ငါေရးခဲ့မယ္...
ငါ့ႏွလံုးသားရ့ဲလြမ္းခ်င္းမို႔
နင္အမ်က္တင္ခဲ့ရင္
ေျပပါ....
<3 chan chan
Friday, February 22, 2008
မင္းအတြက္ (သို႔) ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေန႔ရက္မ်ားဆီသို႔
ာ
ရင္းႏီွးခဲ့ၾကရတာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မဟုတ္ေပမယ့္
ကံဇာတ္ဆရာအလိုက်
ခဲြၾကရတာလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး
ဖန္တီးလိုက္ရတဲ့ နာက်င္မႈ
အတိုင္းအဆမဲ့ေ၀းကြာမႈေတြက
နင့္အလိုက်ေပွ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပါ...
ဂရုတစိုက္ေစတနာေတြနဲ႔
တြယ္မိတဲ့သံေယာဇဥ္ကို
ဘာသာျပန္လႊဲလို႔
နင္မာန္တက္ေနေပမယ့္
ေျဖရွင္းခ်က္မဲ့စြာ ႏႈတ္စိတ္ခဲ့တာ
နင့္စိတ္အလိုက်ေပွ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပါ...
ခိုင္ၿမဲေအာင္ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးမွ
အေ၀းဆံုးကို ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့
ႀကိဳးကြင္းတစ္ခုရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ
နာက်င္စြာၿပံဳးေနခဲ့တာ
နင့္စိတ္အလိုက်ေပွ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပါ....
<3 chanchan
